NARKOBA - TERNYATA DARI DULU EMANG JELEK

Narkoba tumrape masyarakat Jawa diarani : lara ireng, madat, candu, nyeret. Candu lumebu ing tanah Jawa watara abad 17 dening VOC, iki pinangka salah sawijining strategi VOC kanggo nguwasani tanah Jawa, kanthi ngrusak wong-wong Jawa lumantar candu. Tahun 1677, Belanda lumantar VOC ngadani prajanjen  karo Raja Mataram Amangkurat II. Isine prajanjen VOC njaluk  nduweni hak monopoli impor lan dedagangan candu ing tlatah Mataram. Manut pakar candu Louis Charles Te Mechelen, inspektur Kepala Opium Regi  lan Asisten Residen Juwana, Jawa Tengah,ing tahun 1882 siji saka wong cacah 20 pemadat, tukang nyeret. 

Nyeret utawa candu kalebu tumindak ala kang ora pantes ditiru lan ditindakake dening sapa wae. Ana ing susastra Jawa Serat Wulangreh pupuh Wirangrong pada 10 -11 kasambung pada 18 – 21, Sri Paku Buwana IV paring wewaler (larangan) marang awake dhewe kang wose mangkene :

“Ana cacat patang prakara kang ala banget lan kudu didohi yaiku : wong madat (pecandu /narkoba), wong ngabotohan (main/judi), wong durjana (maling/penjahat) lan wong kang nduweni ati sudagar/pedagang ala.

Wong madat iku kesed, lumuh nyambut gawe, rusak jasmani lan rohanine, yen mati sengsara, marga dadi tontonane wong akeh, nanging ewasemono ora padha kapok, mula patang prakara tumindak ala mau singkirana”.

Ing pewayangan,  mligine perangan Mosala Parwa, parwa kaping XVI  saka  buku Mahabharata dicritakake manawa Bangsa Yadawa lan negara Dwaraka utawa Dwarawati (bangsa lan negarane Sri Kresna) musna kelem keblabag lan kesapu tzunami, amarga bangsa Yadawa padha karem madat lan inum-inuman keras kang tundhone padha lali yen isih sabangsa  temahan padha paten –pinaten lan wusana diadzab dening Dewa.